De epidemie van eigenzinnige, Trad kinderen

 

De Epidemie van Eigenzinnige, Trad kinderen

 

Vader versus zoon: “Koning Arthur en Sir Mordred in de Slag bij Camlann”, door William Hatherell

"Zolang ik me kan herinneren, is kritisch denken niet alleen als oncool bestempeld, maar ronduit gevaarlijk. Het resultaat is dat de meeste mensen er tegenwoordig echt slecht in zijn, net als hulpeloze, passieve busreizigers die rondgereden worden op de informatiesnelweg. Ze doen alsof ze een mening hebben, maar in werkelijkheid is hun hele persoonlijkheid gebaseerd op een streng gereguleerd plagiaatsysteem. Zodra de bron van hun mening (ook wel de buschauffeur genoemd) besluit dat een bepaalde mening niet langer nuttig is, wisselen ze samen van rijstrook zonder erbij na te denken. Het is volkomen onmogelijk om zinvolle gesprekken te voeren met zo iemand, en als gevolg daarvan hebben we een ultra-ironische epidemie van eenzaamheid in een wereld die nog nooit zo vol is geweest."

- Kalihi Valley Druid, "The Shutdown"

 

Wij traditionalisten hebben enorm veel geluk. Wat we ook hebben meegemaakt, wat onze reis ook was, we hebben onze weg naar deze plek met Christus gevonden. Op de een of andere manier hebben we die kritische denkvaardigheden gebruikt, het brede pad van alle anderen vermeden en een fatsoenlijk leven geleid. Misschien hebben we een zondige jeugd gehad. Misschien hadden we een slecht gezin. Misschien zagen we, toen we opgroeiden, al onze tienervrienden in drugs, depressies en de dood vervallen, maar we trokken aan de gelukkige slee, overleefden, kregen een gezin en bloeiden ondanks alles op. Het kan zijn dat alle anderen in de bus zijn gebleven, ook al wilde de buschauffeur de bus van een klif rijden. Maar wij hielden ons hoofd koel, namen de juiste beslissingen en hadden een succesvolle 'opvoedfase' in ons leven.

 

Maar toen, plotseling, waren onze kleintjes oud genoeg om te stemmen en mee te doen aan de oorlog, en we ontdekten plotseling dat ze een hekel hadden aan hoe we ze hebben opgevoed. Ze haten het om naar de kerk te gaan. Ze haten het christendom. Ze haten ons. Ze laten een septumpiercing zetten en trekken ergens in bij een lesbienne in een stad. Ze zijn in een meth-avontuur verdwenen en leven nu in een tent onder een brug, hun levensduur gereduceerd tot slechts een paar jaar. Misschien is hun leven materieel fantastisch, maar ze haten jou en alles waar je ooit voor hebt gestaan. Je kinderen zijn afvallig geworden. Je kinderen hebben je verstoten. Ze kunnen niet ver genoeg van je vandaan komen.

Ik durf te zeggen dat dit veel van mijn lezers overkomt, of is overkomen. Ik bedoel echt heel veel. In veel aspecten van mijn persoonlijke en openbare leven is het afgelopen jaar het aantal gevallen van traditionele gezinnen met eigenzinnige kinderen opgelopen tot minstens een dozijn. Ik ben ervan overtuigd dat de traditionalistische christelijke samenleving in Amerika (niet alleen katholieken) een enorme epidemie doormaakt van kinderen die het geloof van hun ouders – of zelfs de ouders zelf – verloochenen.

 

Dit is zo'n enorme tragedie. Je bent over bergen van pijn geklommen en door vuurpoelen gegaan om de vrede van Jezus Christus te vinden. Je wilt alleen het juiste doen. Uiteindelijk trouw je en krijg je een mooi stel kinderen. Je stort je hart en ziel in hen. Zij zijn het doel van je bestaan ​​– je reden van bestaan. Al je geluk hangt af van hun succes. Je offert je op en geeft de dingen op die je graag deed. Jij doet het met minder, zodat je ze kunt voeden. Je past je gedrag aan en wordt saai en heilzaam voor hen. Je geeft ze waarschijnlijk zelfs thuisonderwijs, leert ze dingen, moedigt ze aan. Je denkt het grootste deel van de dag aan ze. Je bidt voor ze en leert ze bidden. Je waarschuwt ze voor het kwaad in de wereld, hoe je gezinnetje omringd wordt door orcs, goblins en duivels. Je brengt ze naar de kerk, rijdt ze naar kerkbijeenkomsten en zorgt voor een gezonde omgeving gedurende hun hele kindertijd. Dan worden ze 18 en hebben ze veel cocaïne-aangedreven orgies. Of zoiets.

 

Traditioneel christelijke ouders worden gemanipuleerd

"Kinderen zijn de ankerpunten van het leven van een moeder, maar wanneer ze onhandelbaar worden, sleuren ze haar mee naar de diepte."

- Sophocles, Antigone

"Hoe scherper dan een slangentand is het om een ​​ondankbaar kind te hebben!"

- Shakespeare, King Lear

Traditionalistische christelijke ouders worden hierover gemanipuleerd. Ze denken dat zij de enigen zijn die dit verraad ondergaan. Ze durven er niet openlijk over te praten met hun vrienden of gemeenschap. Ze worden beschaamd en "verdienen het om buitengesloten te worden". Dat denken ze.

 

Maar de realiteit is dat dit OVERAL gebeurt. Absoluut overal. Ondanks de eindeloze maatregelen die worden genomen om hun succes te garanderen, beginnen enorme aantallen traditionalistische kinderen hun opvoeding te haten. Talloze generaties van Generatie Z (1997-2012) en Generatie Alpha (2013-midden jaren 2020) verachten wat je voor hen hebt gedaan. Je bent niet de enige. Er is een leger van hen. Ik kan niet anders dan denken dat de horrorfilm Weapons uit 2025 een soort metaforische erkenning is van dit fenomeen.

Waarom is dit gebeurd? Misschien was het de cultuur. Ze zijn tenslotte het doelwit van eindeloze psychologische operaties. Misschien was het een fout in hun opvoeding. Misschien lag het aan jou.

 

Niets daarvan is relevant voor wat ik ga zeggen. Want uiteindelijk kun je ze niet controleren. Dit zijn geen marionetten van jezelf. Er zijn andere mensen dan jezelf uit jullie gekomen, en deze mensen hebben een vrije wil. Als ze oud genoeg zijn, zullen ze beslissen wat ze met hun leven willen doen. En uiteindelijk ben jijzelf de enige die jij kunt controleren.

 

En hoe ga je met dit alles om? Jij, net als alle andere ouders die dit geheim houden, voelt verwarring, woede, verdriet en een flinke dosis schaamte. "Ik heb zo hard gewerkt om kleine engeltjes groot te brengen om de hemel te bevolken. In plaats daarvan heb ik Mordred verwekt, en hij wil wraak op me nemen." Maar je bent niet gek – dit is echt, en het is een patroon. De hele gemeenschap worstelt hiermee, en het is een situatie die specifiek is voor ons en onze generatie op dit moment in de geschiedenis. Wat er met onze kinderen gebeurt, is geen vreemd ongeluk, en het is niet alleen in jouw familie. Dit is een generatiecrisis die specifiek óns probleem is. Onze uitdaging. En zelfs heiligen en profeten verloren hun kinderen aan de wereld.

 

Denk je dat je familie een waarschuwend verhaal is? Dat dit je geheime schandaal is? Je rouwt om het verlies van een complete visie op de toekomst van je gezin. Je hebt elke beslissing die je nam, elke preek die je je kinderen liet horen, elk boek dat je ze gaf, in twijfel getrokken. Je hebt niet eens een vocabulaire om dit aan anderen uit te leggen. En je hebt al helemaal geen plan B. Hoe kun je hier überhaupt uitkomen? Je blijft stil en onzichtbaar. Je bent besmet met een vloek en je wordt langzaam vernietigd.

 

Het copingmechanisme IS de solution

""Een vader die zijn kind slaat, zal hem goed behandelen;

Een vader die te veel liefheeft, zal hem onvriendelijk behandelen."

- George Herbert (1593–1633), Jacula Prudentum

"Hoeveel scherper dan welke pijn dan ook is de ondankbaarheid van kinderen, die jaren van zorg met minachting vergelden."

- Seneca, Over woede

"Een dwaze zoon is een verdriet voor zijn vader en een bitterheid voor wie hem gebaard heeft."

- Spreuken 17,25

 

Je verschoont al vijftien jaar luiers. Zoveel van jezelf zit verweven in deze stam, dit project. Maar probeer het te begrijpen: geobsedeerd zijn door dit 'project' is in zekere zin narcisme. Ja, je hebt plichten te vervullen, en het is jouw taak om van je kinderen te houden. Maar je kinderen en je stam verafgoden – als een god die je aanbidt – tot het punt dat het je vernietigt als je je nalatenschap niet doorgeeft – dát, ik herhaal het, is narcisme.

 

We kunnen ons niet levend laten opeten. We kunnen onszelf niet tot op het bot geselen. Deze mensen die jij op de wereld hebt gezet, hebben hun eigen keuzes gemaakt. Je hebt ze de beste kans gegeven die een kind in de 21e eeuw kan krijgen. Ze zouden zo veel geluk moeten hebben. In plaats daarvan verspillen ze alles wat je voor ze hebt opgebouwd. Ze hebben je nalatenschapsplan vernietigd.

En dat is het probleem.

Op een gegeven moment zijn je kinderen niet langer je nalatenschapsplan. Op een gegeven moment zijn ze niet langer jouw verantwoordelijkheid. Zelfs Genesis vertelt je dat je kinderen weggaan en iets worden dat je te boven gaat. En zelfs de heiligen hebben hier iets over te zeggen:

De vader laat de zoon gaan, ook al maakt hij een verkeerde keuze. Hij houdt hem niet tegen en jaagt hem niet achterna, maar hij kijkt en wacht vol hoop.

- Het verhaal van de verloren zoon, Lucas 15:11-32

"U hebt uw kinderen wortels gegeven; geef ze nu vleugels. Laat ze gaan, zodat ze leren zich in hun eigen geweten aan de Heer te hechten."

- Heilige Ambrosius

"Doe je best om ze goed te vormen... maar als ze volwassen zijn, laat dan je angst varen en laat je gebeden hen volgen."

- Sint Johannes Chrysostomus

 

Misschien hebben ze andere broers en zussen tegen je opgezet. Misschien hebben ze zelfs je eigen partner tegen je opgezet. Laat los. Als er geen loyaliteit is, zal vasthouden je alleen maar pijn doen en je relatie met hen verder onder druk zetten. Het is tijd voor een nieuw hoofdstuk in je leven. Het ouderschap is voorbij (voorlopig tenminste) en het is tijd om je op andere zaken te richten. Dit is niet het einde van je leven. Het is het begin van een nieuw hoofdstuk. Als ze er geen deel van willen uitmaken, is dat hun verlies. Je hebt ze alle kansen gegeven. En je bent bereid om dat altijd te doen. Zij hoeven maar naar jou terug te komen.

 

Je hoeft niet bitter te zijn. Misschien zijn ze bezweken voor de verleiding. Misschien zijn ze bezweken voor de FOMO* van de 21e eeuw. Maar misschien komen ze ooit terug. Jij bent nog steeds de leider, mochten ze bij je terugkomen voor de wijsheid of leiding. Misschien zijn ze de verloren zoon en keren ze terug naar het geloof van hun jeugd. Maar je bent sindsdien verder gegaan met andere missies. God heeft je niet gezegd dat je moest slagen. Hij heeft niet gezegd dat Hij je zou beoordelen op basis van de resultaten. Hij wil wel dat je je best doet. Dat is het kruis dat je draagt. Je kinderen dragen hun eigen kruis.

 

Jij bent hier de volwassene. Je hebt het vermogen om tegelijkertijd lief te hebben en te rouwen. Maar je moet ook doorgaan. Je vorige taak is volbracht. Die duurde twee decennia. Maar er is nu meer te doen in deze wereld. Je kunt alleen "in de tuin werken", maar je kunt de planten niet laten groeien. Dat gaat je macht te boven.

Keer terug naar je doel. Voel je eens op je gemak en gelukkig. Je bent in de 21e eeuw begonnen met christelijk ouderschap. Het is een van de moeilijkste dingen die mensen in dit land nu doen, en ik denk dat het een prestatie is die decennialang ongewaardeerd zal blijven – misschien zelfs nadat je er niet meer bent. Verbreek de betovering die je isoleert en herwin je vreugde en focus. Heb ze lief en bid voor ze – maar blijf vasthouden aan waar je nu bent. Je bent nog niet klaar met dit leven.

_______________________________________

*FOMO - Angst om iets te missen

Meer informatie:

·        Afdwalende kinderen & Katholiek ouderschap | Geloof, discipline & gebed in het gezinsleven ~ Pater Ripperger

·        Buiten je controle - Uit Sigma Game van Vox Day

·        Saai is geen deugd - door The Candid Clodhopper

Gebed tot Sint Monica, beschermheilige van afdwalende kinderen, moeilijke huwelijken, weduwen, moeders, echtgenotes en slachtoffers van overspel en misbruik:

Voorbeeldige Moeder van de Grote Augustinus, u hebt uw eigenzinnige zoon volhardend achtervolgd, niet met dreigementen, maar met gebedsvolle smeekbeden tot de hemel. Doe voorspraak voor alle moeders in onze tijd, zodat ze leren hun kinderen tot God te trekken. Leer hen hoe ze dicht bij hun kinderen kunnen blijven, zelfs de verloren zonen en dochters die helaas van het rechte pad zijn afgedwaald.

Lieve heilige Monica, getraumatiseerde echtgenote en moeder, veel verdriet heeft uw hart tijdens uw leven doorboord, maar u hebt nooit gewanhoopt of uw geloof verloren. Met vertrouwen, volharding en een diep geloof hebt u dagelijks gebeden voor de bekering van uw geliefde echtgenoot Patricius en uw geliefde zoon Augustinus; uw gebeden werden verhoord.

Geef mij dezelfde standvastigheid, geduld en vertrouwen in de Heer. Doe voorspraak voor mij, lieve heilige Monica, zodat God mijn smeekbede welwillend mag verhoren.

(vermeld hier uw intentie)

Geef mij de genade om Zijn Wil in alles te aanvaarden, door Jezus Christus, onze Heer, in de eenheid van de Heilige Geest, één God, voor eeuwig en altijd. Amen.

- bid het Onze Vader

- bid het Weesgegroet

- bid het Eer aan de Vader

 

Bron