Majka Božja: Milosti Puna, Kraljica Neba i Suotkupiteljica čovječanstva

 

Χαῖρε Kεχαριτωμένη

Zdravo, Milosti Puna

Kecharitomene što je ime Milosti Puna - slika Navještenja / Annuntiatio – slikar Sandro Botticelli (1445-1510)

ZDRAVO MILOSTI PUNA, GOSPODIN S TOBOM!

 

Kecharitomene – Ime koje znači Milosti Puna

Kada arkanđeo Gabrijel siđe s Neba i pozdravi Djevicu Mariju riječima „Zdravo, Milosti Puna, Gospodin s tobom“ (Lk 1,28), ne koristi samo ljubaznu formulu, već otkriva njezino najdublje i najsopstvenije ime: Kecharitomene. Ova grčka riječ, Kεχαριτωμένη koja se prevodi kao „Milosti Puna“ ili „usavršena u milosti“, nije samo opis, već identitet – jedinstveno ime koje pripada samo izabranici Božjoj, i jedinoj njoj od svih stvorenja.

Kecharitomene je pasivni particip perfekta, što znači da je Marija već usavršena u milosti, prije nego što je ikada mogla biti zaprljana grijehom. Ovo ime, koje joj daje sam Bog, ukazuje na Bezgrešno Začeće – čudesnu istinu da je od prvog trenutka svog postojanja bila čista od svake mrlje grijeha, jedina među ljudima koja je začeta bezgrešno.

Biblijski  znanstvenik M. Miguen, O.F.M., rekao je da: Kecharitomene „Milosti Puna“… zamjenjuje vlastito ime Marije i postaje neka vrsta funkcionalnog imena. Biblijski je običaj preimenovanja osoba davanjem im značajnog imena", kao što je to bilo u slučaju Marija „Službenica Gospodnja“. (str. 93)

 

Gratia Plena: Savršeno Božje stvorenje

Marija nije samo jedna od svetih, već najsavršenije Božje stvorenje – Kćer, Zaručnica i Majka Trojedinoga Boga. Kao takva, zaslužuje da bude prikazivana i štovana iznad svih anđela, svetih i blaženih. Njezina veličina ne dolazi od nje same, već od Boga koji ju je izabrao, potpuno ispunio milošću i uzdigao iznad svih stvorenja.

Umjetnost kao svjedok istine

Mnogi slikari kroz povijest, usprkos svojim talentima, nisu uspjevali ispravno prikazati ovu vrlo važnu istinu. Međutim, neki su je razumjeli i vjerno prenosili na platno. Fra Angelico, dominikanac i slikar, u svom djelu „Navještenje“⁽¹⁾ jasno prikazuje Milosti Punu kao središte i vrhunac Božjeg stvaralaštva – anđeli su uzvišeni, ali ipak niži od nje. Slično to čine i djela Francesca Salviatija⁽²⁾, Bartoloméa Estebana Murilla⁽³⁾, Leonarda da Vincija⁽⁴⁾, Simonea Martinija⁽⁵⁾  i Andrea Solarija⁽⁶⁾. Međutim, možda najljepši primjer je slika Sandra Botticellija⁽⁷⁾, koja izražava neizmjernu dubinu, božanstvenu poniznost, ali i neopisivu ljepotu i veličinu dostojanstva Kecharitomene.

Je li identitet Majke Božje, vazda Djevice Marije povezan s Bezgrešnim Začećem koje je povezano s njezinim naslovom "Milosti Puna"?

Neki su ovako odgovorili na ovo pitanje:

U Evanđelju po Luki 1:28, riječ koju Božji glasnik, anđeo Gabrijel koristi je KECHARITOMENE. Dakle, nije samo "milosti puna", već je njezin korijen grčki glagol "dati milost" (charitoo). Riječ je u prošlom svršenom vremenu, što znači da se radnja davanja milosti već dogodila. Nije to bilo nešto što se tek trebalo dogoditi, već nešto što je već ostvareno. Riječ je također korištena kao naslov. Anđeo nije rekao: "Zdravo Marijo, ti si Milosti Puna", već "Zdravo, Milosti Puna". Stoga riječ nije jednostavno samo radnja, već je identitet.⁽⁸⁾  Mogli bismo reći „usavršena potpunom ispunjenošću milosti“.

Immaculata: Jedinstvena milost

“O bezgrešna! Ona je jedina koja je začeta bezgrešno. Bog je bezgrešan, ali nije začet; anđeli su bezgrešni, ali nisu začeti; prvi ljudi su bili bezgrešni prije grijeha, ali nisu bili začeti. Isus je bezgrešan i začet, ali nije bio „začeće“, jer je kao Bog već postojao i na njega su se odnosile i riječi Božjeg imena kako je objavljeno Mojsiju: "Ja sam koji jesam, koji uvijek jest i ne počinjem biti." Drugi ljudi su začeća, ali okaljana. Milosti Puna je jedina koja nije samo začeta, već je i začeće i bezgrešna – Tako ona pokazuje da Bezgrešno Začeće pripada samo njoj i to u samoj biti. Ime krije još mnogo misterija, koja će se otkriti s vremenom.“

~ Sv. Maksimilijan Kolbe

 

Veliki teolog o. William Most objasnio je biblijsku pozadinu Bezgrešnog Začeća rekavši "Milosti Puna [Kecharitomene] treba značiti „Gospa Milosti“, vrhunac milosti. Stoga bismo mogli zaključiti da punina milosti podrazumijeva Bezgrešno Začeće":

 

Učeći da je Marija začeta bezgrešno, Katolička Crkva uči da je od samog trenutka svog začeća Djevica Marija bila čista od svake mrlje istočnog grijeha...

... U Svetom pismu postoje dva odlomka koja nas upućuju na ovu istinu. Prvo pogledajmo Postanak 3,15, u kojem vidimo paralelu između Marije i Eve o kojoj su već govorili rani crkveni oci: "Neprijateljstvo ću zametnuti između tebe i žene, i između potomstva tvojega i potomstva njezina: ono će ti glavu satirati, a ti ćeš mu petu vrebati." Židovi su na ovaj odlomak gledali kao da se odnosi na borbu između Krista i Sotone, pa Crkva u "ženi" vidi proročanski predznak Djevice Marije... To implicira Bezgrešno Začeće...

... Možemo zaključiti i iz teksta Lk 1,28, u kojem je anđeo naziva "Milosti Puna". Ako možemo potvrditi prijevod – a možemo, i učinit ćemo to - tada u ovom retku možemo još snažnije vidjeti potpuno neprijateljstvo sa zmijom - jer Božja milost je potpuno suprotstavljena Sotoninoj vladavini. A ako je Marija bila "Milosti Puna", čini se da je morala biti začeta bezgrešno...

... U Lk 1,28 arkanđeo je pozdravlja sa "Milosti Puna". Većina današnjih verzija ne koristi taj prijevod, već ga uvelike slabi. Pa ipak, to je točan prijevod kao što možemo vidjeti iz Učiteljstva (Pio XII., Fulgens Corona, AAS 45, 579, kao i iz stalne uporabe Crkve) i također iz filologije.

Jer grčka riječ u Evanđelju je Kecharitomene [Milosti Puna]. To je perfekt pasivni particip glagola charitoo. Perfekt pasivni particip je vrlo jak. Osim toga, charitoo pripada skupini glagola koji završavaju na omicron omega. Zajedničko im je da znače dovesti osobu ili stvar u stanje koje označava korijen. Dakle, leukos znači bijel, pa leukoo znači učiniti bijelim. Tada charitoo treba znači „staviti u charis“. Ta riječ charis može značiti ili naklonost ili milost. Ali ako prevodimo s naklonost, moramo čvrsto imati na umu da naklonost ne smije značiti samo da Bog, takoreći, sjedi tamo i smiješi se nekome, a da ništa ne daje. To bi bilo pelagijanski: spasenje koje je moguće bez milosti. Dakle, Bog sigurno nešto daje, a to nešto je milost, udio u Njegovom vlastitom životu. Dakle, charitoo znači staviti u milost. Ali onda se i Kecharitomene koristi umjesto imena "Marija". To je kao engleska upotreba riječi sa kojom kažemo, na primjer, da je netko gospodin Tenis. To znači da je on vrhunski tenisač.

 

Coredemptrix – Suotkupiteljica i Posrednica svih milosti

Theotokos nije samo Majka Božja, već je i naša Suotkupiteljica, Posrednica svih milosti i naša Odvjetnica. Njezina uloga u otkupljenju čovječanstva je neprocjenjiva. Kroz njezin „da“ (Lk 1,38), Bog je postao čovjek, a čovjek je dobio put do spasenja. Njezina milost je u izobilju koje prelazi sve anđele i sve svece – kao što piše papa Pio IX. u „Ineffabilis Deus“, definirajući Bezgrešno Začeće 1854. godine:

"On [Bog] ju je pratio s tolikom ljubavlju, više od svih drugih stvorenja, da je samo u njoj pronalazio jedinstveno zadovoljstvo. Stoga ju je tako divno ispunio, više od svih anđeoskih duhova i svih svetaca, obiljem svih nebeskih darova uzetih iz riznice božanstva, da je ona, uvijek slobodna od apsolutno svake mrlje grijeha, te potpuno lijepa i savršena, predstavljala takvu puninu nevinosti i svetosti da se nitko veći pod Bogom ne može zamisliti i nitko osim Boga to ne može shvatiti."⁽⁹⁾

 

Mediatrix – Siguran Put do Krista

Majka Božja je kao Mediatrix most između Boga i čovjeka, zrcalo Božje ljubavi i primjer savršene vjere. Njezino „Milosti Puna“ nije samo njeno ime, naslov, već poziv svima nama da i mi Boga molimo biti dostojni primiti dovoljno Božje milosti, kako bismo se uzmogli predati svetoj Božjoj volji po kojoj ćemo živjeti na ovom putu do vječnog života u Kraljevstvu Nebeskom.

 

Suotkupiteljice, Posrednice svih milosti i Odvjetnice naša, moli za nas!

---

• (1) Fra Angelico, „Navještenje“, Firenze
• (2) Francesco Salviati, „Navještenje“
• (3) Bartolomé Esteban Murillo, „Navještenje“
• (4) Leonardo da Vinci, „Navještenje“
• (5) Simone Martini, „Navještenje“
• (6) Andrea Solario, „Navještenje“
• (7) Sandro Botticelli, „Navještenje“
• (8) Catholic.com, „Full of Grace vs. Highly Favored“
• (9) Pio IX., „Ineffabilis Deus“

 

Croatian Was Europe’s Lingua Franca—Why Has This Been Erased?

 

Croatian was taught at Oxford and the Sorbonne in the 16th century – Why is it being hidden?

 

A New Chapter in Croatian History: The Academy of the Illyrian Language Founded in Rome in 1599

 

A Dominican Priest’s Sensational Discovery—and the Media’s Silence. A few years ago, I listened to Fra Hrvoje speak at NSBiH. Now, we see the results of his research. This will be a long post, but it concerns a topic of vital importance for every truth-seeker, for everyone who wants to understand who we are—from the outside in.

 

On the evening of November 14, 2025, the central news program of RTL Television aired a report—quietly, almost unassumingly—about a discovery so extraordinary that even the Croatian media, usually prone to hyperbole, used the word sensational with full justification. Professor Dr. Stjepan Krasić, a Dominican priest and scholar from Bosnia and Herzegovina, had unearthed documents in the Vatican Archives that rewrite the story of the Croatian language and, with it, Croatian history.

Professor Krasić is a man who spent forty years in Rome: four as a student, thirty-six as a university professor. In his rare moments of leisure, he combed the Vatican’s archives and libraries, searching for traces of Croatia’s past. His decades of meticulous research have now revealed an unknown chapter: in the 16th and 17th centuries, the Croatian language—often referred to as Illyrian—was a mandatory subject at Europe’s most prestigious universities.

Facing the Reformation, the Catholic Church sought a language to bridge communication with the Slavic peoples. In 1599, Pope Clement VIII tasked the Jesuit order with identifying the most suitable tongue. After consulting leading linguists, including the Slovak Teofil Kristek, the Church chose Croatian. Kristek’s letter from that year is effusive in its praise: “He enthusiastically recommended Croatian, emphasizing its beauty, prevalence, and historical significance.” The decision was nothing short of revolutionary. A language spoken by a small nation—one without a state or central cultural institution—was selected to serve as the lingua franca for the Slavic world. That same year, the Academy of the Illyrian Language was founded at the Roman College.

Four centuries later, an erudite, a mind untainted by the scourges of modern times, reads and researches for forty years, and in the twilight of his life comes across something that should shake the Croatian public. But, alas, the most Croats don’t care that in the 16th century the Croatian language was taught at Oxford, Bologna, the Sorbonne, Salamanca, and Paris. Instead, they are captivated by spectacle: the infighting of extremists, the shouting of nationalists, the antics of reality TV stars. The Vatican archives, with their sealed historical truths, gather dust while the education system teaches children that Croatians are “European grooms,” a small nation with an inferiority complex, forever in the shadow of Hungarians, Germans, and Italians.

They teach our children English and German as soon as they can speak, there’s a Helen Doron English school full of two-year-olds who can’t pronounce mama, but it’s important that they know how to say MUM! Poor people, poor people with such complexes, who travel to Paris to see the Eiffel Tower, but don’t see the magnificent palace in the heart of Split. Poor man who travels to the Dolomites to post a picture on Instagram because the Dolomites are now in, but doesn’t see Velebit, Čvrsnica and Durmitor. Poor man who travels to admire the Rhine River, but hasn’t washed himself at the source of the Cetina, or dipped his feet in the cold Neretva. Complexes, everything that can be said about the Croatian people fits into one concept – the inferiority complex.

For this state of society, apart from the man himself, the Croatian media space is to blame, which shapes our reality to a large extent. In order not to write an essay about the Croatian media and journalism, which I despise from the bottom of my soul, I will just present you with a few pieces of evidence. So, an article about the Croatian language as an internationally recognized language in the 16th and 17th centuries was published on November 10, 2025 in the journal of the University of Split ST-OPEN. This journal, according to the founders, is: ‘’Our vision: For researchers, with researchers. Our mission: To provide an educational publishing platform for researchers at the beginning of their careers. ST-OPEN is an international, peer-reviewed multidisciplinary journal that focuses on promoting research by young researchers from various research disciplines.‘’

Let’s just digress briefly, Prof. Stjepan Krasić is certainly not a novice researcher, and the research that may be the crowning achievement of his life is published in a journal for novice researchers. Maybe that’s what the professor himself wanted, but let’s put our finger on it.

When the news broke on the evening broadcast, I scoured the internet in disbelief. As of nine o’clock the following morning, November 14, only Večernji list had covered the story. Jutarnji list, Slobodna Dalmacija, Indeks—nothing. Not a word from the portals that Croatians read like scripture each morning. No minister has commented. No public figure has spoken. Professor Krasić concluded his interview with two crucial statements: first, that this knowledge must be transformed into information, and that Croatian linguists must urgently push for these facts to be included in school textbooks; second, that the Croatian people have a right to know their history.

I will end here, with a digression: if you do not dig, search, question, and doubt, no one will hand you the truth. As this case shows, the Croatian government, education system, and media work in concert to erase history, dumb down the public, and silence honest researchers like Domagoj Nikolić and Natalija Princi.

Imagine what else remains hidden. How much has been published, only to vanish without a trace, unable to break through the media blockade? This discovery could not be suppressed because Professor Krasić is a respected figure within the Church. But consider Domagoj Nikolić, whose extensive work goes unnoticed. He calls himself “shadow banned”—erased from public debate, his theses neither examined nor refuted. We live in an age of information overload, yet starve for truth. If you want your children to think for themselves, teach them that school is a requirement, but true education lies in free inquiry and independent reasoning.

 

P.S. Of course, this discovery opens up many questions that need to be answered in light of new facts. And that is: Why the occupiers studied the language of the people whose land they occupied? Despite the fact that the Croatian language was taught at prestigious universities across Europe, why it was banned in the home country, and the official language was Latin? And numerous attempts at Germanization, Magyarization, etc.? But since I am just a little professor of the Croatian language who washes clothes in a laundry, in the eyes of the powerful, it is not my job to dissect and analyze history.

 

P.P.S. I have just reviewed HRT’s news coverage in detail. Not a single word. If you ever doubted that the powers in Brussels and their local allies might be working against their own people, let all doubt be dispelled.

 

Guest author

Source (Hrvatski/Croatian)

You can read more about this sensational news here. (Hrvatski/Croatian)

Video of a short interview with Father Stjepan Krasić OP. (Hrvatski/Croatian)

 

Vatikanski arhivi otkrivaju: Hrvatski je bio službeni jezik slavenskog svijeta!

 

Hrvatski se u 16. stoljeću učio na Oxfordu i Sorbonni 

– Zašto se to skriva?

Nova slika hrvatske povijesti: Akademija ilirskog jezika osnovana 1599. u Rimu

 

Senzacionalno otkriće svećenika iz Hercegovine i šutnja naših medija. Slušao sam prije par godina fra. Hrvoja u NSB u, a evo sada i rezultat njegova istraživanja. Ovo će biti jedan dugi post, ali o temi koja je zaista važna za svakog istinoljubivog čovjeka, za svakog čovjeka koji želi znati tko je izvana prema unutra.

 

Sinoć, 14 studeni 2025, na vijestima lagano, bez drame, kreće prilog u središnjem dnevniku RTL televizije,  da je dominikanski svećenik prof. dr. Stjepan Krasić u Vatikanu došao do dokumenata koji su stvarno senzacionalni. I rijedak slučaj, da je ova hrvatska medijska kaljuža upotrijebila pojam senzacionalno u pravom smislu te riječi.

U kratkim crtama, profesor Stjepan Krasić svećenik je koji je 40 godina proveo u Rimu. Od toga 4 godine kao student, a ostalih 36 kao profesor na sveučilištu. Kako sam kaže, slobodno vrijeme koje bi mu preostalo nakon obaveza na sveučilištu provodio je u vatikanskom arhivu i biblioteci tražeći hrvatske tragove. Čovjek koji je gotovo 40 godina kopao po vatikanskim spisima naišao je na dokumente koji pričaju jednu nepoznatu priču o hrvatskom jeziku, a time i hrvatskoj povijesti. Prof. Krasić istraživao je povijest visokog školstva u Hrvatskoj i tom prilikom pronašao povijesne dokumente koji govore o tome da je hrvatski jezik u 16. i 17. stoljeću bio obavezan predmet na najprestižnijim  sveučilištima. Katolička Crkva suočena s reformacijom odabrala je hrvatski jezik (često nazivan ilirski) kao najprikladniji za komunikaciju sa slavenskim narodima. Papa Klement VIII uputio je zahtjev vrhovnom poglavaru isusovačkog reda da pronađe jezik koji je prikladan za komunikaciju sa slavenskim narodima. Nakon konzultacija sa vodećim lingvistima tog doba, poput Slovaka Teofila Kristeka, donesena je odluka da se izabere hrvatski jezik…Citiram  ''u svom pismu iz 1599. godine, Kristek je s oduševljenjem preporučio hrvatski, ističući njegovu ljepotu, rasprostranjenost i povijesnu važnost. Nevjerojatno je da je jezik malog naroda, koji u to vrijeme nije imao ni vlastitu državu ni središnju kulturnu instituciju, izabran za tako monumentalnu ulogu — da postane lingua franca za cijeli slavenski svijet.'' Tako je godine 1599. osnovana Akademija ilirskog jezika pri Rimskom kolegiju.

 

Četiri stoljeća kasnije, jedan erudit, uma nezagađenog pošastima suvremenog doba, četrdeset godina čita i istražuje, pa u sutonu svog života nailazi na nešto što bi trebalo uzdrmati hrvatsku javnost. Ali, avaj, boli Hrvate briga što se u 16. stoljeću hrvatski jezik predavao na Oxfordu, Bologni, Sorbonni, Salamanci, Parizu. Ma daj, čovječe, da vidimo kako se ustaše mlate, kako viču Srbe na vrbe, daj da vidimo kako estradne dame pokazuju dijelove tijela namijenjene reprodukciji ili hranjenju mladunaca. Šta njih briga za vatikanski arhiv i ostale povijesne fakte koji u mraku stoje zapečačeni dok našu djecu u obrazovnom sustavu uče da smo europski konjušari, mala nacija s velikim kompleksima, da smo tu od stoljeća sedmog, da su Mađar, Nijemac i Talijan pravi gazde. Uče našu djecu engleski i njemački čim progovore, eno Helen Doron english school pun dvogodišnjaka koji ne znaju izgovoriti mama, ali važno da znaju reći MUM! Jadni ljudi, jadan narod s takvim kompleksima, koji putuje u Pariz da vidi Eiffela, a ne vidi veličanstvenu palaču u srcu Splita. Jadan čovjek koji putuje na Dolomite da stavi sliku na instagram jer Dolomiti su sad in, a ne vidi Velebit, Čvrsnicu i Durmitor. Jadan čovjek koji putuje da bi se divio rijeci Rajni, a nije se umio na izvoru Cetine, ni noge umočio u hladnu Neretvu. Kompleksi, sve šta se može reći o hrvatskom narodu stane u jedan pojam – kompleks manje vrijednosti.

Za ovo stanje u društvu, osim čovjeka samog, kriv je hrvatski medijski prostor koji nemalo oblikuje našu stvarnost. Da sad ne bih pisala esej o hrvatskim medijima i novinarstvu koje prezirem iz dna duše, samo ću vam podastrijeti nekoliko dokaza. Dakle, članak o hrvatskom jeziku kao međunarodno priznatom jeziku u 16. i 17. stoljeću objavljen je 10.11. u časopisu splitskog sveučilišta ST-OPEN. Ovaj časopis prema riječima utemeljitelja je: '' Naša vizija: Za istraživače, s istraživačima. Naša misija: Pružiti edukativnu izdavačku platformu za istraživače na početku karijere. ST-OPEN je međunarodni, recenzirani multidisciplinarni časopis koji se fokusira na promicanje istraživanja mladih istraživača iz različitih istraživačkih disciplina. ''

Ajmo samo kratka digresija, prof. Stjepan Krasić sigurno nije istraživač početnik, a istraživanje koje mu je možda kruna života objavljuje u časopisu za istraživače početnike. Možda je sam profesor tako htio, ali stavimo prst na čelo.

 

Drugo, čim sam vidjela vijest u središnjem Dnevniku počela sam mahnito pretraživat internet u nevjerici kako mi je takva vijest promakla. Evo kako, dragi ljudi. Jutros, 14.11.2025. u devet sati, ovu vijest možete naći jedino na portalu Večernjeg lista. Jutarnji list – ništa, Slobodna Dalmacija – ništa, Indeks – ništa. Ovdje ne računam vjerske portale, nego gledam ono što naše pučanstvo otvara svako jutro kao Bibliju. Ovu vijest nije prenio još nitko. O ovoj vijesti nije se očitovao ni jedan ministar. Prof. Krasić ovaj intervju na televiziji zaključio je sa dvije bitne rečenice. Prvo da se ova saznanja trebaju oblikovati u informacije te da hrvatski jezikoslovci moraju pokrenuti hitnu inicijativu da se ove činjenice unesu u sve školske udžbenike. A drugo profesor kaže: hrvatski narod ima pravo znati svoju povijest. S ovim bih zaključila svoju današnju poslanicu. Uz digresiju, ako vi sami ne budete kopali, tražili, ispitivali, sumnjali, nitko vam neće dati ništa na izvol'te. Kao što smo se na ovome slučaju uvjerili, hrvatska vlada, hrvatski obrazovni sustav i hrvatski mediji udruženo, kontinuirano i predano rade na zatiranju hrvatske povijesti i nacionalnih interesa, zaglupljivanju hrvatskog naroda i obezvrjeđivanju poštenih istraživača poput Domagoja Nikolića i Natalije Princi.

 

Samo zamislite koliko je toga još skriveno od nas. Koliko toga je objavljeno, a da se nitko nije osvrnuo i da ta istraživanja ne mogu probiti medijsku blokadu i doći na svjetlo dana. Ovo nisu mogli skrivati jer se radi o uvaženom profesoru istraživaču iz crkvenih redova. A pogledajte samo Domagoja Nikolića i količinu radova koje je čovjek izbacio, a nitko se nije niti osvrnuo. Po vlastitim riječima on je shadow banned, iliti jednostavno ne postoji u javnom prostoru niti u javnoj raspravi pa da se njegove teze mogu secirati i odbaciti kao neutemeljene. Živimo u dobu sa viškom informacija. A manjkom korisnih i istinitih informacija. Ukoliko želite pronaći natruhe istine o bilo čemu na ovome svijetu, kopajte sami. Ukoliko želite da vam djeca ne budu indoktrinirani poslušnici ispranoga mozga uputite ih da je škola nešto što se mora, a pravo obrazovanje leži u slobodnom istraživanju i samostalnom zaključivanju.

 

P.S. Naravno da ovo otkriće otvara mnoga pitanja na koja treba odgovoriti u svjetlu novih činjenica. A to je da je okupator učio jezik naroda čiju zemlju osvaja, da unatoč tome što se hrvatski jezik učio na prestižnim sveučilištima diljem Europe,  u matičnoj zemlji bio je zabranjen, a službeni jezik je bio latinski, pa brojni pokušaji germanizacije, mađarizacije itd. Ali budući da sam ja samo mali profesor hrvatskog jezika koji pere robu u praonici, nije moje da seciram i analiziram povijest.

 

P.P.S. evo upravo sam detaljno pročešljala vijesti sa HRT-a. Ni jedne jedine riječi. Ako ste sumnjali da briselski potrčko i njegova klika možda malo rovare protiv građana svoje države, nek' vam svaka sumnja bude uklonjena :)

Gostujući autor

Više o ovoj senzacionalnoj vijesti možete pročitati ovdje.

Videozapis kratkog interview-a sa ocem Stjepanom Krasićem OP.

Onze Lieve Vrouw, Middelares en Medeverlosseres

 

Onze Lieve Vrouw, Middelares en Medeverlosseres

 

Fra Angelico, publiek domein, via Wikimedia Commons

Bekrachtiging

De bijdragers aan Wereldvrede bevestigen ons geloof in de titel en de realiteit van Onze Lieve Vrouw als Medeverlosseres en Middelares van de mensheid. "Wanneer goddeloze mensen U lasteren, zullen wij Uw naam liefhebben en zegenen."

De volgende bronnen bewijzen de waarheid en de waarde van deze titels van Onze Lieve Vrouw.

Gebed

O Heilige Maagd, Moeder van God, zie vanuit de Hemel, waar U als Koningin troont, in barmhartigheid neer op mij, een ellendige zondaar, Uw onwaardige dienaar.

Hoewel ik mij zeer wel bewust ben van mijn eigen onwaardigheid, prijs en verheerlijk ik U uit de diepten van mijn hart, om te boeten voor de beledigingen die U door goddeloze en godslasterlijke tongen worden aangedaan, als het zuiverste, het mooiste en het heiligste schepsel van al Gods handwerk.

Ik verheerlijk Uw heilige naam, ik prijs Uw verheven voorrecht om waarlijk Moeder van God te zijn, altijd Maagd, ontvangen zonder smet van zonde, Medeverlosseres van het menselijk geslacht.

Ik lof en eer de Eeuwige Vader die U op een bijzondere wijze als Zijn Dochter heeft uitgekozen; ik lof en eer het Mensgeworden Woord dat onze natuur in Uw schoot aannam en U zo tot Zijn Moeder maakte; ik lof en eer de Heilige Geest die U als Zijn Bruid heeft genomen.

Alle eer, lof en dank aan de eeuwig gezegende Drieëenheid, die U heeft voorbestemd en van alle eeuwigheid zo buitengewoon heeft liefgehad dat Gij U boven alle schepselen heeft verheven tot de meest verheven hoogten.

O Maagd, heilige en barmhartige, verkrijg voor allen die U beledigen de genade van berouw, en aanvaard genadig deze armzalige daad van hulde van ons, Uw dienaren, en verkrijg op dezelfde manier voor ons van Uw goddelijke Zoon de vergeving en kwijtschelding van al onze zonden. Amen.

Maria als Co-redemptrix: “In het decreet van de S.C. van het Heilig Officie (hoofdstuk over aflaten), Sunt quos amor, 26 juni 1913¹ Paus Benedictus XV prijst de gewoonte om aan de naam van Jezus de naam van ‘zijn Moeder, onze co-redemptor, de heilige Maria’ toe te voegen; vgl. ook het gebed verrijkt door het Heilig Officie met een aflaat, waarin de Heilige Maagd Maria ‘medeverlosseres van het menselijk geslacht’ wordt genoemd.²"^3 4

Bewijs van de pausen

●        Paus Pius IX: Ineffabilis Deus, 1854

o    Al onze hoop rusten wij op de allerheiligste Maagd — op de geheel schone en onbevlekte die de giftige kop van de meest wrede slang heeft vermorzeld en de wereld redding heeft gebracht: op haar die de glorie is van de profeten en apostelen, de eer van de martelaren, de kroon en de vreugde van alle heiligen; op haar die de veiligste toevlucht en de meest betrouwbare helper is van allen die in gevaar zijn; op haar die, met haar eniggeboren Zoon, de machtigste Mediatrix and Conciliatrix is in de hele wereld; op haar die de meest voortreffelijke glorie, sieraad en onneembare vesting is van de heilige Kerk; op haar die alle ketterijen heeft vernietigd en de gelovige mensen en naties heeft ontrukt aan alle soorten verschrikkelijkste rampen; op haar hopen wij die ons heeft verlost van zoveel dreigende gevaren.

●        Paus Leo XIII: Encycliek Adjutricem populi, 1895

o    “Want daarna begon zij, volgens het goddelijk plan, over de Kerk te waken, zo voor ons aanwezig te zijn en ons als Moeder te begunstigen, dat zij, die de dienares was geweest van het volbrengen van het mysterie van de menselijke verlossing, eveneens de dienares zou zijn van de bedeling van die genade, waarbij haar praktisch onbeperkte macht werd gegeven.”

●        Paus Benedictus XV stelde in 1921 8 november in als feestdag van Onze Lieve Vrouw, Middelares van alle Genade.

●        Paus Pius XII: Encycliek Ad Caeli Reginam (1954)

o    “Bij het volbrengen van dit werk van de verlossing was de Meest Gezegende Maagd Maria zeker nauw verbonden met Christus … was zij door goddelijk plan verbonden met Jezus Christus, het beginsel zelf van de verlossing, en wel op een manier die vergelijkbaar was met die waarop Eva verbonden was met Adam, het beginsel van de dood, zodat we kunnen zeggen dat het werk van onze verlossing werd volbracht volgens een bepaalde recapitulatie … en als zij zelfs op Golgotha ​​met haar Zoon verenigd was, [en] zij Hem offerde, samen met het holocaust van de rechten en liefde van haar Moeder, als een Nieuwe Eva, voor alle zonen van Adam, bezoedeld door zijn ellendige val, dan is het als gevolg daarvan zonder twijfel juist om te concluderen dat net zoals Christus, de Nieuwe Adam, Koning genoemd moet worden, niet alleen omdat Hij de Zoon van God is, maar ook omdat Hij onze Verlosser is, zo is door een zekere analogie de allerheiligste Maagd Koningin, niet alleen omdat zij de Moeder van God is, maar ook omdat zij als de Nieuwe Eva verbonden was met de Nieuwe Adam.”

●        Zelfs paus Johannes Paulus II in zijn toespraak in het heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Guayaquil: zei: "Geestelijk gekruisigd met haar gekruisigde Zoon (vgl. Gal. 2:20), overwoog zij met heldhaftige liefde de dood van haar God, zij 'stemde liefdevol in met de opoffering van dit Slachtoffer dat zij zelf had gebaard' (Lumen gentium #58) ... aangezien zij op een bijzondere manier dicht bij het kruis van haar Zoon stond, moest zij ook een bevoorrechte ervaring van zijn verrijzenis hebben. Maria's rol als Medeverlosseres hield in feite niet op met de verheerlijking van haar Zoon."

Bewijs van de heiligen en andere bronnen

●        Heilige Maximiliaan Kolbe

●        Heilige Lodewijk van Montfort

●        Heilige Alphonsus de Ligouri

●        Plinio Correa de Oliveira

●        Er zijn nog veel meer voorbeelden te vinden in de onderstaande artikelen en video's

Artikelen

●        WM Review heeft een reeks artikelen gepubliceerd waarin het werk van pater Réginald Garrigou-Lagrange OP, de hooggewaardeerde theoloog, wordt gereproduceerd over de vraag waarom het passend is dat Onze Lieve Vrouw bekendstaat als de ‘middelares van alle genaden.’ Deel I; Deel II; Deel III

●        artikel door The Catholic Esquire

●        Michael Haynes, auteur van Maria, de moederlijke Medeverlosseres, heeft twee artikelen geschreven hier en hier

●        Monica Miller

Video's

●        The Catholic Esquire

●        John Henry Westen en Fr. Murr

●        Pater Isaac Relyea

●        Pater Ripperger en Timothy Gordon

●        Anthony Stein

●        Preek over Onze Lieve Vrouw als Medeverlosseres voor het feest van Onze Lieve Vrouw van Smarten

●        Het Fatima Centre

Onze Lieve Vrouw, Medeverlosseres en Middelares van alle genaden, bid voor ons!

1.      (AAS 5 [1913] 364)↩︎

2.      (22 januari 1914; AAS 6 [1914] 108).↩︎

3.      De bronnen van het katholieke dogma, Denzinger, 1978a, voetnoot 2↩︎

4.      Een aflaat van 500 dagen (Heilig Officie, 22 januari 1914; S. P. Ap., 4 december 1934)Verzameling, uitgegeven in 1957)↩︎

 

[bron]