Over de scheiding van de goddelozen van het goede

 Christus' woorden tot zijn bruid over hoe zijn geest zich niet kan vestigen in de

goddelozen, en over de scheiding van de goddelozen van het goede en het zenden van

goede mensen gewapend met geestelijke wapens om oorlog mee te voeren tegen de

wereld.

Mijn vijanden zijn als de wildste van de beesten die nooit hun blijvende rust
hebben. Hun hart is zo leeg van liefde voor mij, dat de gedachte aan mijn lijden nooit
binnenkomt. Nooit hebben zij vanuit het diepste van hun hart gesproken: ”Heer, u hebt
ons vrijgekocht, moge u geprezen worden voor uw bittere lijden!” Hoe kan mijn Geest
wonen in mensen die geen goddelijke liefde voor mij hebben, mensen die bereid zijn om
anderen te verraden voor hun eigen wil? Hun hart is vol van ongedierte, ik bedoel,
wereldse lusten. In hun monden heeft de duivel zijn uitwerpselen opgeslagen, daarom
houden ze niet van mijn woorden.

Daarom zal ik ze met mijn gezag scheiden van mijn vrienden. Er is geen ergere
manier om dood te gaan, dan dood te gaan onder het gezag. Eveneens, is er geen straf die
zij niet zullen ondergaan: ze zullen in tweeën gespleten worden door de duivel en
gescheiden van mij.

Ik vind ze zo verfoeilijk dat al hun aanhangers ook van mij gescheiden zullen worden.
Om deze reden stuur ik mijn vrienden, opdat zij de duivels zullen scheiden van mijn
ledematen, daar de duivels mijn echte vijanden zijn. Ik stuur ze als ridders in de oorlog.

Iedereen die zijn vlees vernedert en zich onthoudt van onwettige dingen is mijn ware
ridder. Voor hun lans zullen zij de woorden van mijn mond hebben en hun handen het
zwaard van geloof; op hun borsten zal de borstplaat van liefde zijn zodat, wat er ook
gebeurt ze me niet minder lief zullen hebben. Zij moeten het schild van geduld aan hun
zijde hebben om alle dingen met geduld te dragen.

Ik heb hen omhuld als goud in een kluis: ze moeten nu verdergaan en in mijn wegen
wandelen. Volgens de voorgeschreven rechtvaardigheid, kon ik de glorie van mijn
grootsheid niet binnentreden zonder de beproevingen van mijn menselijke natuur te
ondergaan. Dus hoe zullen ze binnenkomen? Als hun Heer heeft geleden, is het niet
verwonderlijk dat zij ook moeten lijden. Als hun Heer zweepslagen verdraagt, is het voor
hen niet veel om woorden te verdragen. Ze hebben geen angst nodig, want ik zal hen
nooit verlaten. 

Net zoals het onmogelijk is voor de duivel om bij het hart van God te
komen en het te delen, het is dus onmogelijk voor de duivel om hen van mij te scheiden.
En daar zij, in mijn zicht, als het zuiverste goud zijn, maar worden getest met een beetje

vuur, zal ik ze niet verlaten: het is voor hun grotere beloning.

____

Heilige Birgitta van Zweden De profetieen en openbaringen, BOEK 1 - HOOFDSTUK 6