Maria - Onze Middelares

Fra Karlo Balić, Kroz Marijin perivoj (Door de tuin van Maria), 1931, 28*, afb. 44.

Afgelopen week werd de tekst van Mons. Ratko Perić gepubliceerd op het portaal "Vjera i Djela" ("Geloof en Werken") getiteld "Medeverlosseres en Bemiddelaares", waarin de voormalige bisschop van Mostar vertelt over de theologische debatten rond deze titels van de Heilige Maagd Maria. Uit de tekst kan worden geconcludeerd dat mgr. Perić keurt deze titels niet goed.

Het grootste probleem in de tekst van Perić is dat er geen enkel woord werd gezegd over wat de pre-conciliaire pausen over dit onderwerp zeiden... Alsof alles begint en eindigt met het Tweede Vaticaans Concilie, of anders met de meningen van conciliaire en post-conciliaire oecumenisten (wier voornaamste zorg is dat ze “protestanten niet beledigen”).

Er werd volledig genegeerd wat de pausen Leo XIII, St. Pius X, Benedictus XV. en Pius XI. zeiden over de bovengenoemde titels van Maria. En dan niet slechts als particuliere theologen, maar als pausen in officiële documenten van de Heilige Stoel.

Men moet beginnen met de liturgie, omdat de liturgie altijd een centrale plaats heeft gehad in het leven van de Kerk.

Op verzoek van de Belgische bisschoppen keurde de Heilige Stoel in 1921 een speciale Mis en officium goed ter ere van Maria Middelares aller genade. Er werd besloten dat 31 mei gevierd zou worden als een feestdag waarvan de officiële naam is: "Beatae Mariae Virginis omnium gratiarum Mediatricis" ("Heilige Maagd Maria Middelares van alle genaden"). 

Uiteraard beperkt de feestdag zich niet tot België. Paus Benedictus XV bepaalde dat de Congregatie voor de Riten aan alle bisschoppen mag toestaan het in hun bisdommen te introduceren. Deze feestdag werd ook door talloze religieuze gemeenschappen overgenomen: Jezuïeten, Dominicanen, Franciscanen, Karmelieten, Premonstratenzers...

In het traditionele Romeinse Missaal dat feest is terug te vinden tussen de "pro aliquibus locis"-missen. 

Romeins Missaal uit 1947

In het Romeins Missaal uit 1962 werd het feest van Maria Middelares van alle genaden verplaatst naar 8 mei, omdat 31 mei het feest is van Maria de Koningin, dat in 1954 door paus Pius XII werd geïntroduceerd. In de Sociëteit van Jezus werd de feestdag verplaatst naar 15 december.

De oude regel luidt: Lex orandi, lex credendi. Laten we daarom eens kijken wat de liturgie van het feest van Maria Middelares van alle genaden zegt.

Het collectieve gebed van deze feestdag luidt: 

"Domine Jesu Christe, noster apud Patrem mediator, qui beatissimam Virginem matrem tuam, matrem quoque nostram et apud te mediatricem constituere dignatus es: concede propitius, ut quisquis ad te beneficia petiturus accesserit; cuncta se per eam impetrasse laetetur: Qui vivis et regnas cum eodem Deo Patre..."

 

("Heer Jezus Christus, onze bemiddelaar bij de Vader, die zich verwaardigde om de meest gezegende Maagd, uw moeder, aan te stellen als onze moeder en bemiddelaar bij u: sta genadig toe dat iedereen die u benadert om voor uw weldaden te bidden, zich verheugt dat alles wordt gesmeekt door haar: Die leeft en heerst met dezelfde God de Vader...")

 

In het Evangelie (Joh 19, 25-27) lezen we hoe de Heer zijn moeder aan het kruis aan de hele mensheid gaf in de persoon van St. Johannes de Evangelist:

"Toen Jezus de moeder zag en naast haar de leerling van wie hij hield, zei hij tegen de moeder: Vrouw, hier is je zoon! Toen zei hij tegen de leerling: Hier is je moeder!"

In de eerste vespers luidt de antifoon voor het Magnificat:

"Ecce Dominus meus omnia mihi tradidit, nec quidquam est quod in mea non sit potestate, vel non tradiderit mihi."

("Zie, mijn Heer heeft mij alles overgegeven, en er is niets dat niet in mijn macht ligt of dat Hij niet aan mij heeft overgegeven.") 

Zo zong de Kerk decennialang over de macht en het gezag van de Heilige Maagd Maria. 

Antiphonale sacrosanctae Romanae Ecclesiae pro diurnis horis uit 1924.

Zoals de liturgie zei, zo preekten de priesters. Bovendien beschouwden bepaalde heilige priesters, die in die tijd leefden, het als hun bijzondere plicht om te prediken over de barmhartige voorspraak van de Heilige Maagd Maria. Zo legde de zalige Edward Poppe (1890-1924) na overleg met zijn geestelijk leider een persoonlijke gelofte af voor een jaar waarin hij zich aan sub levi verplichtte om op zijn minst iets te zeggen over de barmhartige voorspraak van de Heilige Maagd Maria in elk van zijn preken. 

Vóór het Tweede Vaticaans Concilie was de verering van Maria Middelares van alle genaden algemeen aanvaard onder zowel de geestelijkheid als het gewone volk. Vrijwel alleen modernisten en oecumenisten waren tegen deze verering, omdat zij geloofden dat voor protestanten en andere ketters te veel nadruk en verering van de Maagd Maria hinderlijk werd.

Maar die minderheid op II. Het Vaticaans Concilie had meer invloed dan de overgrote meerderheid van de christelijke bevolking. In feite lijkt het sterk op wat er vandaag gebeurt op de Synode over Synodaliteit.

Waar komen de misverstanden en controverses in deze theologische vragen vandaan?

Protestanten en modernisten hebben volkomen verkeerde opvattingen over de concepten van verlossing, tevredenheid, verdienste, genade en bemiddeling. Daarom kunnen ze de rol van de Heilige Maagd Maria niet begrijpen. 

Het is daarom noodzakelijk katholieke theologen te lezen wier orthodoxie onbetwistbaar is en die niet gebukt gaan onder het ‘oecumenische’ verlangen om niet-katholieken tevreden te stellen. Met andere woorden, het is noodzakelijk om te bestuderen wat theologen die vóór deze ongelukkige tijd van ‘politieke correctheid’, het filoprotestantisme en het neomodernisme leefden, schreven. 

Gelukkig hebben de Kroaten ook klassieke theologen die nauwgezet schreven over het onderwerp van de voorspraak van de Heilige Maagd Maria. Onder hen een van de belangrijkste Kroatische theologen van de 20e eeuw, prof. Stjepan Bakšić.

In de periode van 1927 tot 1929 publiceerde Stjepan Bakšić een serie van zeven uitgebreide artikelen met de titel "Maria - Onze Middelares" in de Bogoslovska Smotra.

Om ze makkelijker leesbaar te maken, heb ik die zeven artikelen gecombineerd in één document.

In deze artikelen analyseerde Bakšić dit onderwerp in al zijn aspecten, strikt op basis van de Heilige Schrift, de kerkelijke traditie, de geschriften van de heilige vaders, leraren en pauselijke documenten. Hij geeft zeer duidelijke antwoorden op alle bezwaren van de tegenstanders, en ook op de argumenten die Mgr. Perić zegt in de tekst die we aan het begin noemden.

Het is een onderwerp dat voor iedere gelovige belangrijk is. Neem daarom even de tijd en bestudeer deze artikelen: Dr. Stjepan Bakšić: Marija - Onze Middelares.

Bron: Antemurale Christianitatis